Willem Vermaat: “Ik ben gecancelled door Vegan Magazine”

Naar aanleiding van zijn vorige publicatie bij De Vegansoof heeft Vegan Magazine de samenwerking met hun columnist Willem Vermaat opgezegd. Willem doet zijn verhaal aan De Vegansoof in het onderstaande essay.

Vegan Magazine wil niet langer columns van mij publiceren. Na drieënhalf jaar vrijwillig columns te hebben geschreven voor het blad, scheept de hoofdredactie mij af met een kort en kil bericht. Geen bedankje kan ervan af, louter een dubieuze toelichting.

Klachten

Waarom? Mijn vorige publicatie op De Vegansoof, over de Shoah-vergelijking, heeft voor enige ophef gezorgd. Een aantal mensen heeft zich erover beklaagd bij Vegan Magazine. Er zit weinig logica in je beklag te doen bij een ander platform, maar deze mensen menen dat iemand die elders het standpunt heeft geuit dat je de vergelijking tussen de dierindustrie en de Shoah kan en mag maken, geen plaats mag hebben in Vegan Magazine. Dat standpunt is volgens deze mensen kwetsend en niet inclusief genoeg.

De logica van hoe de hoofdredactie met het beklag is omgegaan, is nog merkwaardiger: ze riep mij ter verantwoording. Ik was een grens over gegaan. Vegan Magazine schaarde zich achter de klagers. Het is mij een groot raadsel welke grens ik overga als ik schrijf voor een ander platform waar ik een mening verkondig waar sommige individuen misschien problemen mee hebben, maar van welke uit niets blijkt dat die fundamenteel haaks staat op de visie van de Nederlandse Vereniging voor Veganisme (NVV), de organisatie die Vegan Magazine uitgeeft. Overigens: zouden de klagers zich daadwerkelijk gekwetst voelen? Of zouden ze elkaar hebben opgehitst via sociale media, omdat ik niet de juiste mening heb?

Het lijkt mij zinnig om binnen de dierenrechtenbeweging het debat te voeren over aan dierenrechten gerelateerde kwesties waarover we van mening verschillen. Ik probeer in mijn artikelen een zorgvuldige argumentatie op te bouwen en als iemand anders daar sterke argumenten tegenin kan brengen (in vrijwel elke discussie zijn die sterke tegenargumenten er) dan neem ik daar met interesse kennis van. Mogelijk zijn de argumenten zo sterk, dat de balans uitslaat naar het tegendeel van wat ik eerder dacht en overtuigen ze mij zodoende van mijn ongelijk. Een inhoudelijke discussie is zinvol. Door argumenten op tafel te leggen, kunnen we beter reflecteren op onze eigen gedachten. Helaas denken mensen die binnen de NVV en Vegan Magazine de touwtjes in handen hebben daar anders over.

Gecancelled

Hoewel de hoofdredactie mij benaderde alsof ik een kind was dat wel iets heel erg stouts had gedaan en dat rouw op mijn dak viel (hoe had ik überhaupt kunnen bedenken dat mijn artikel tot hun inmenging zou leiden?), ben ik met de hoofdredactie in gesprek gegaan. Ik wil onenigheid  graag oplossen. We kwamen er gelukkig al snel samen uit en dus leek de kous af. Leek, want twee weken later kreeg ik weer een bericht van de redactie. Met het gesprek in het achterhoofd kwam dat helemaal als een donderslag bij heldere hemel: de kwestie zat de hoofdredacteuren nog steeds niet lekker en daarom stoppen ze met mijn column. Het is treurig, maar waar: ik ben gecancelled door Vegan Magazine.

Wat de hoofdredacteuren dwars zit, is de tijd die ze ‘moeten’ steken in de reacties die ze krijgen op mijn publicaties. Let wel: het gaat over een artikel van mij op een ander platform. Een korte reactie op de klachten waarin je aangeeft dat ik in andere media niet namens Vegan Magazine spreek zou toch moeten volstaan. Wat Vegan Magazine van mijn artikel en de klachten erover vindt, doet er niet zoveel toe: ze hebben simpelweg niets met mijn andere publicaties te maken. Het schokkendst aan de opstelling van de hoofdredactie is dat het betekent dat als je maar genoeg over iets of iemand klaagt, je het cancellen kunt afdwingen.

De redactie had er ook nog voor kunnen kiezen mij te benaderen, de klachten voor te leggen en mij uit te nodigen mee te denken over hoe we ermee omgaan. In plaats daarvan kiest de redactie ervoor mij volledig af te vallen. Daarbij beweren de hoofdredacteuren overigens dat ze achter hun schrijvers staan. Ze vinden het erg vervelend om te horen dat mijn ervaring anders is en dat is een extra reden om afscheid van mij te nemen. Je hoort het goed: ze zeggen achter hun auteur te staan om vervolgens die auteur de laan uit te sturen.

Ik vind het spijtig, maar mijn column in de lente-editie van Vegan Magazine is mijn laatste column in dat blad (de redactie heeft plaatsing daarvan toegezegd). Helaas ben ik niet de eerste die door Vegan Magazine gecancelled wordt: kritiek op het boek Veganism of Color: Decentering Whiteness in Human and Nonhuman Liberation (2019) van een boekrecensent mocht vorig jaar niet in het magazine verschijnen. Ook al had de redactie de bijdrage in eerste instantie goedgekeurd, een aantal mensen binnen de NVV zag de proefdruk en beklaagde zich; met resultaat.

Tijd voor een weerwoord

Het is tijd voor een weerwoord aan degenen die achter het cancellen staan, omdat ze iets lezen dat naar hun inzicht niet de juiste mening is. Er is niks mis mee als opinies van anderen je onwelgevallig zijn, maar er is wel iets mis met het idee om die opinies en zelfs de mensen die ze uiten om die reden uit te willen bannen. Als je toegeeft aan de oproep tot cancellen, krijg je een enge samenleving. Een samenleving waarin mensen monddood worden gemaakt, omdat anderen het met hun visie oneens zijn of die visie kwetsend vinden. Wil je in een samenleving leven waarin het jou ook kan overkomen daar slachtoffer van te zijn?

Ik sta voor een brede vegan beweging. Een beweging waarin diversiteit van opvattingen bestaat en deze opvattingen geuit mogen worden. Dat is een beweging waarin we door het uitwisselen van argumenten van elkaar kunnen leren. Ik heb er geen enkele moeite mee als mensen binnen en buiten die beweging, spreekwoordelijke emmers stront over mij heen kieperen. Ook dat is vrijheid van meningsuiting. Waar ik wel moeite mee heb is het uitsluiten: de cancel culture.

Ruimte voor verschillende visies

Aan de klagers, degenen die oproepen tot cancellen: gefeliciteerd. Ga zo door. Ga door tot er alleen nog goede mensen over zijn en je hebt het paradijs bereikt. Helaas voor jullie vrees ik dat het een klein paradijs zal zijn: jullie oase in een verwoestijnde planeet. Het altaar van de inclusiviteit verlangt offers. Want velen zijn geroepen, maar weinigen uitverkoren.

Aan iedereen met realiteitszin: laat van je horen. Het is bizar, maar als je wil dat er ruimte is voor verschillende visies, is het nodig dat je je uitspreekt. De oren van de hoofdredactie van Vegan Magazine hangen naar klagers die mensen en hun meningen willen cancellen, zelfs al gaan die klachten over artikelen die niets met Vegan Magazine te maken hebben. Laten we hopen dat ze ook iets doet met de klachten van mensen die graag bijdragen lezen van een divers pluimage aan auteurs.

Laat je daarom horen als je je kunt vinden in dit pleidooi. Laat je horen als je gelooft in het vrije woord. Laat je horen als je het cancellen te ver vindt gaan. Niet voor mij, maar omdat cancellen niet deugt. Stuur Vegan Magazine een bericht met jouw beklag over hun keuze om te cancellen: redactie@veganisme.org.

WILLEM VERMAAT

P.S. Ik heb dit artikel geschreven, omdat ik mij zorgen maak om de cancel culture binnen de vegan beweging. Het gaat niet om mij persoonlijk, ik koester geen haat jegens personen vanwege wat mij is overkomen. Ik heb slechts een visie. Die visie houdt in dat we open discussie moeten kunnen voeren en niet over moeten gaan tot cancellen als mensen ergens aanstoot aan nemen. Helaas kan ik binnen Vegan Magazine daarover het gesprek niet meer voeren.

Ik roep niet op tot haat, maar doe een beroep op gezond verstand. Het is bizar dat als een groepje mensen ergens aanstoot aan neemt, dat leidt tot cancellen. Een groepje mensen maakt dan de dienst uit voor iedereen. In mijn specifieke geval doen de lovende berichten die ik heb gekregen voor mijn columns er niet toe, maar enkele klachten over een artikel op een ander platform wel. Klachten houden de redactie bezig. Maar als de inhoud van die klachten een oproep tot cancellen is, krijgt de redactie een vertekend beeld. Daarom is het ontzettend belangrijk dat ook klachten over het cancellen de redactie bereiken.